อาหารทะเลดานัง ต้อง Bé Ni 2 อาหารว่างยามดึก ต้อง bánh bao (เวียดนาม 20)

(เวียดนาม 17) (เวียดนาม 18)  (เวียดนาม 19)

ภารกิจแลกเงินจากร้านทองตลาดฮาน สำเร็จลุล่วง เดินซื้อของฝากกันหนำใจ กลับมาตั้งหลักใหม่ที่โรงแรม Sofiana My Khe สมองคิดแต่เรื่องจะใช้เงินที่หาแลกมา ให้มันคุ้มค่าเสียเวลาเดินวนทั่วตลาดหลายรอบ เวลาก็เริ่มบ่ายคล้อย นึกไปถึงร้านอาหารทะเล Bé Ni 2 ริมหาดหมีเคว ที่เคยไปทานเมื่อหลายปีก่อน 

ลองส่องดูในแผนที่ อยู่ห่างจากโรงแรม Sofiana ราว 2 กม. นั่ง grab ก็แค่ 5 นาที แต่มาถึงชายหาดหมีเควทั้งที จะนั่งรถไปทำไม ใจอยากจะพายเรือกระด้งเลียบทะเลไปเลย แต่เรือกระด้งที่จอดอยู่ตามชายหาด เค้าเอาไว้ใช้สำหรับทีมรักษาความปลอดภัยเท่านั้น โชคยังดีที่เค้าไม่อนุญาต ถ้าเราพายออกทะเลไป อาจไม่ได้ทานข้าวเย็น 

หาแลกด่อง ร้านทองตลาดฮาน ราคาเท่าร้านแลกเงิน สนามบินดานัง (เวียดนาม 19)

(เวียดนาม 16) (เวียดนาม 17) (เวียดนาม 18) (เวียดนาม 20)

กลับจากหาดอันบาง ด้วยเงินที่แลกจากร้านน้ำปั่น ในราคาพันละ 6 แสนด่อง กลับมาเล่าให้น้องเจ้าของโรงแรมฟัง น้องบอกแถวฮอยอัน หาแลกตามร้านค้า ทั่วไป ไม่มีร้านไหนเปิดรับแลกเงินอย่างเดียว ว่าแล้วก็เปิดราคาให้ 6.3 แสน เลยขอแลกอีกพันนึง เผื่อค่าเบียร์คืนนี้ กับค่ารถกลับดานังพรุ่งนี้ ราคาเป็นเรื่องสมมติจริงๆ

เช้าวันกลับดานัง ตื่นแต่เช้าเดินเล่นชมเมืองไปตามย่านร้านค้านอกเขตเมืองเก่า พร้อมแวะหาราคาค่ารถกลับดานัง ดูจากป้ายหน้าร้านอยู่ราวๆ 3 แสน ขึ้นอยู่กับจำนวนคน ชนิดของรถ ซึ่งก็ไม่หนีกับราคา Grab ที่ประมาณ 3.3 แสน ก็เลยเดินกลับไปถามน้องที่โรงแรม น้องบอกมีรถตู้คันใหญ่ให้เลย 3.2 แสน นั่นไง ไปเดินหาให้ลำบากทำไม

กระเป๋าแบนที่หาดอันบาง ทิ้งน้องนางไว้เป็นตัวประกัน (เวียดนาม 18)

(เวียดนาม 15) (เวียดนาม 16) (เวียดนาม 17) (เวียดนาม 19) (เวียดนาม 20)

หากการเดินทาง เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ขอแค่อย่างน้อยให้เรารู้ว่า เรากำลังจะไปไหน ชีวิตก็ไม่มีอะไรน่ากลัว แม้ระหว่างทาง ชีวิตถึงจุดที่ต้องหลงทาง นั่นก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของการเดินทาง มันทำให้เรากลัวไม่ได้ เพราะเราหลงจนชินกับมันแล้ว สิ่งเดียวที่จะกลั่นความกลัวให้ก่อตัวได้ เห็นจะมีเพียงเรื่องเดียว คือเงินไม่พอจ่าย

ค่าเงินเวียดนามไม่แพง หากเทียบกับเงินไทย ขาไปแลกเงินด่องจากร้านแลกเงินไทยได้ แต่ขากลับแลกด่องคืนเป็นเงินบาทได้ยากหรือไม่ได้ราคา ดังนั้นจึงควรแลกแต่พอดี เหมือนฝรั่งมาเที่ยวบ้านเรา เค้าทยอยเอาดอลลาร์ออกมาแลกใช้แต่พอดี เหลือไว้แค่ค่าแท็กซี่ไปสนามบินก็มี แต่ในเวียดนามเงินพี่ไทยยังเนื้อหอม หาแลกเงินด่องได้ไม่ยาก 

เหนือสุดแดนสยาม Skywalk ดอยเวา ยาวสุดในไทย ชมวิวไกลถึงพม่า

ว่ากันว่า ชีวิตนี้ควรตั้งเป้าหมายให้สูงเข้าไว้ เอาให้ไกลสุดขอบจักรวาล แล้วก็พุ่งทะยานออกไป แม้ไม่มีทางจะไปถึงได้ อย่างน้อยก็ได้ถีบหนีแรงโน้มถ่วงโลก โอกาสที่จะไปเดินเล่นอยู่ท่ามกลางหมู่ดาว เหมือน Anakin Skywalker ในเรื่อง Star Wars คงพอมีให้เห็นบ้าง

ทริปล่าสุดตั้งจุดหมายไว้สูงเทียมฟ้า เหนือสุดในสยาม ละติจูด 20 องศา 37 ลิปดา 30 พิลิปดา ของเมืองแม่สาย เชียงราย ที่นี่มีความท้าทายใหม่เหนือเส้นละติจูดเหนือสุด นั่นคือ Skywalk ที่เหนือยิ่งกว่า Skywalk ใดๆ เพราะมีทางเดินกระจกใสยาวที่สุดในประเทศไทย “Skywalk วัดพระธาตุดอยเวา” 

มุ่งสู่จุดหมาย ไม่สนหลัง ไม่ห่วงหน้า เรือตะกร้า ฮอยอัน (เวียดนาม 17)

(เวียดนาม 14) (เวียดนาม 15) (เวียดนาม 16) (เวียดนาม 18) (เวียดนาม 19) (เวียดนาม 20)

การเดินทางมักมีข้อดี มากกว่าข้อเสียเสมอ แม้จะเป็นการเดินทางที่ไร้จุดหมาย ก็ยังดีกว่าไม่ได้เดินทาง อย่างน้อยก็การันตีได้ว่าเราจะไม่มีวันหลงทาง เพราะเราไร้จุดหมายจึงไปได้ทุกทิศทาง ไม่มีผิด ไม่มีถูก ไม่มีหลง

ถึงจะวนกลับไปมา เหมือนพายเรือในอ่าง จนเริ่มรู้ตัวว่าหลง ก็ไม่เป็นไร ถ้าจะให้สนุก ต้องกลับเอาอ่างมาพายแทนเรือ ไม่มีข้างหน้าข้างหลัง จะพายไปทางไหนก็ไม่ผิด แค่ใช้ชีวิตให้มันลอยไปตามทางที่ต้องการก็สบายใจ สุดท้ายใครสบายใจกว่า คนนั้นชนะ

เช้านี้วางจุดหมายเอาไว้ว่าจะไปพายอ่างแทนเรือกัน ถ้ามาถึงฮอยอันแล้วไม่ได้พายเรือตะกร้า เค้าว่าเหมือนมาไม่ถึง ลองหาราคากันดู เรือตะกร้าในฮอยอันมีหลายจ้าวมาก ราคาค่าลงเรือต่อคนก็ตั้งแต่ 250K ไปจนถึง 450K 

แอบเนียนเป็นวัยรุ่นฮอยอัน กินลมชมวิว ภัตตาคารร้านชำ (เวียดนาม 16)

(เวียดนาม 13) (เวียดนาม 14) (เวียดนาม 15) (เวียดนาม 17) (เวียดนาม 18) (เวียดนาม 19)

ทานมื้อเย็นย่านเมืองเก่าฮอยอัน อิ่มหนำสำราญแล้ว ก็พากันเดินย่อยอาหารเลียบแม่น้ำทูโบน เพื่อกลับโรงแรมที่พัก ระหว่างทางมีสตรีทฟู๊ดเรียงราย ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย ทำให้ฉุกคิดขึ้นได้ว่า เราเดินทางมาต่างถิ่น ถ้าเกิดหิวขึ้นมากลางดึก จะออกไปหาอะไรกินก็ลำบาก จากเหตุผลก็กลายเป็น ข้ออ้างในการกักตุนเสบียงทันที

หลังจากตัดสินใจด้วยเหตุผลอันน่าเชื่อถือ เราก็ได้เครปมา 2 อัน 3 หมื่นด่อง กลัวช็อคโกแล็ตที่ราด จะหกเลอะเทอะ ก็เลยเดินไปกินไป ยังไม่ทันกลับถึงโรงแรมก็หมดเสียแล้ว แต่ไม่ต้องห่วง ยังมี โรตีกล้วยหอมอีกอันละ 3 หมื่นด่อง Bánh mì ขนมปังเวียดนามไส้แน่น อีกอันละ 4 หมื่นด่อง ตุนเสบียงเล่นๆ กลัวหิวกลางดึก หมดไปเป็นแสน